Moja przygoda z życia? Hmmm... no dobra, coś tam wam opowiem. Poszliśmy pewnego razu Shamanem-X (tak, to mój kumpel) nad zalew, pochodzić po lodzie. Nagle zacząłem coś odwalać (jak to mam w zwyczaju ), poślizgnąłem się i uderzyłem potylicą w lód. Pierwsza myśl - O kur**! Poczułem potężny przepływ energii przez moje ciało. Shaman pomógł mi wstać, nieco oszołomiony usiadłem na ławce. Nagle spotkało mnie coś niezwykłego: wszystkie (no prawie wszystkie ) sny z mojego życia zaczęły przechodzić mi przez łeb. Trwało to jakieś pół godziny, może więcej (jeszcze nadal łaziliśmy po lodzie ) . Trochę otępiały wróciłem do domu.
Następnego dnia nie było już śladu po wczorajszych wydarzeniach (nawet żadnego guza ani sińca nie miałem).
                                                                                                      KONIEC

Hehe dobre, dobre!

Od wilka1610: co do Twojej sygnatury, miłość czarownicy nie jest gorzka lecz pełna sexu

Ciekawe , a masz może zdjęcie tej rzeźby ?

Ech to dziecko.... no coś w tym jest

Rany, ta rzeźba z parku jest straszna, i to w dwojaki sposób. Z jednej strony przeraża mnie poziom szanowania czyjejś pracy i chęci, aby w parku umieścić rzeźbę, ale z drugiej strony… Ta instancja, ten kamień wydaje się być taki zimny, obcy. Jeszcze matka, która posiada w mimice cień ekspresji daje poczucie symbolu macierzyństwa, grube ramiona (jak i pewnie reszta kształtów) przywodzi na myśl przetrwanie, pierwotną ochronę skórą, tłuszczem, zupełnie jak i pierwotna miłość, zahaczając celowo o kult płodności.
Ale faktycznie, ten 3 wymiar do odkrycia, ten błędny, skupiony w przestrzeń wzrok tego dzieciaka. Uważam, że gest dłoni na piersi od strony serca jest wystarczający dobitny, abym na żywo nie zapajał  do całego idola sympatią.

Irbis, cudowny tekst!

Żeby nie było off-topu:

Jeśli o mnie chodzi, to nie mam oporów przed opowiadaniem, ale z moich historii niczego mądrego raczej nie wyciągniecie.

_

Pierwsze wydarzenie zadziało się za czasów gimnazjum, jakieś 5 lat temu.
Spałam sobie spokojnie w łóżeczku. Spałam, spałam... aż nagle się obudziłam. Próbowałam wstać. Nic. Nie mogłam się ruszyć. Co gorsza, słyszałam jakieś krzyki. Jeszcze lepiej - nie były to ludzkie krzyki. Na dodatek były pełne cierpienia i rozpaczy. Metaliczne. Jakby kilku stworzeń. W tamtej chwili ledwie mogłam myśleć.
Żeby tego było mało! Coś zaczęło mnie szarpać. Cholernie mocno. Miałam wręcz wrażenie, że dotyka mojej duszy, że próbuje ją wyszarpnąć z ciała. Brrr. Czułam, że to jest złe. Opierałam się, a to było coraz agresywniejsze. W myślach prosiłam, żeby dało mi spokój, panikowałam, jak cholera. A to nie chciało przerwać, wprost przeciwnie!
A potem... nic. Pustka, urwany film. Nie wiem co się stało.

_

Druga akcja też spotkała mnie jakieś 4-5 lat temu.
Postanowiłam zrobić sobie wolne od szkoły, jako, że się w niej nie układało, ale szczegóły tego pominę.
Więc wybrałam się w jakieś zaniedbane tereny mojego zadupia. Był tam taki stary, ładny, ale zaniedbany dom. Gołym okiem widać było, że jest opuszczony. Usiadłam na murku na przeciwko niego. W pewnym momencie spojrzałam w okno na pierwszym piętrze i zobaczyłam kobietę. Miała na sobie piękną sukienkę (a przynajmniej wyglądało to na suknię)! I kręciła przecząco głową. Nie wiem czy patrzyła na mnie czy na coś innego. Zastanawiało mnie tylko co ona tam, u diabła, robiła.
Zaczęłam się przyglądać, a wtedy... zniknęła.
Nie za bardzo chciałam wiedzieć gdzie jest... Spieprzyłam jak najdalej od tego miejsca. XD

_

To będzie dotyczyć mojego Ukochanego. Czas: około rok temu.
Interesuje się on OOBE i LD. I w OOBE spotykał pewną istotę. Raz oskarżył ją o to, że jest odpowiedzialna za utrudnianie nam kontaktu (naprawdę: maile, telefon, komunikatory - to wszystko zawodziło i przerywało tylko  NAM). Co istotka na to? Zarzekła się, że nie i że może postraszyć jego dostawcę internetu (jaki w tym cel - do dzisiaj nie wiemy xD). Kazała mu zadzwonić do dostawcy, jak tylko się mój Luby obudzi i zniknęła.
Niedługo potem obudził się i złapał za telefon, po czym wykręcił numer... i zdębiał. Dostawca miał całkiem roztrzęsiony głos, więc kazał mu zadzwonić później.
Szczerze? Całkiem mnie to ucieszyło, bo ten koleś to buc jakich mało. Na dodatek to kłamca, ale nie o tym mowa.

W ogóle, z moim P. często mieliśmy interesujące sytuacje.
Nasze spotkania było zupełnie (nie)przypadkowe - poczułam impuls, by się gdzieś pojawić. On był pierwszą osobą, którą tam spotkałam. Sam też był tam po raz pierwszy.
Albo nasze sny. Kiedyś śniło mi się, że jest czarnym kotem z białym krawacikiem (<3) i schował się przede mną. Jemu, tej samej nocy, śniło się, że jest ów kotem i ukrywa się przede mną w rurach.
O telepatii nie wspominając. Itp, itd. ; )

_

Następne:
Jakiś rok temu widziałam... kogoś/coś... w moim pokoju. Szare, niskie, nieco przygarbione. Zwaliłam to na wyobraźnię.
Oczywiście, mój trzyletni wtedy kuzynek przyjechał (z mamą, żeby nie było) i musiał wszystko zepsuć, mówiąc, że przy piecu (tam widziałam tego kogoś/coś) jest "jakiś szary, chudy pan".
Całkiem ciekawy jest fakt, że jego brat (11 lat) też widuje duchy. I cały czas mam wrażenie, że coś przede mną ukrywa.

_

Z tych głupawych:
1. Za każdym razem, jak chciałam pracować z runami, to dostawałam okropnego skurczu. Ostatecznie przestałam próbować.
2. Coś mnie kiedyś uszczypnęło w tyłek. O.o Nie było to zwykłe ukłucie, tylko właśnie uszczypnięcie. Wyobraźcie sobie, stoicie obok regału, szukacie książki i coś Was nagle szczypie.


Ufff... Dość pisania. Mogłabym jeszcze napisać o wróżkach (tak, te małe, ze skrzydełkami), ale nie jest to w ogóle ciekawe. ; P
Muszę przyznać, że były to wspaniałe przeżycia, nawet jeśli się bałam, jak cholera.

Ostatnio edytowany przez Liltu (2012-07-05 07:06:29)