Dziś opisze wierszyk, legendę, tekst lub coś podobnego. Opowiedział mi ją mój Mistrz który usłyszał ją od swojego Mistrza. Wierszyk został stworzony dawno temu przez potężnego czarownika który wywieszczył koniec świata, i jego odrodzenie. Tekst ten pochodzi z zbioru mitów wierszy i legend przekazywanym ustnie z mistrza na ucznia. Legendy te zna każdy z "Organizacji białych magów", Mały zbiór ludzi o przydomkach White (mój mistrz White Wolf), sam zaś usłyszałem ten wierszyk przed wcześnie i nie zdobyłem tego przydomka.

"Gdy mrok pochłonie świat,
we wnętrzu ciemności zapłonie iskra
lecz nie będzie to nadzieja
tylko zalążek płomienia który spali świat.
Zaś zgliszczy i popiołów,
narodzi się nowe życie
wspaniałe i nieśmiertelne.
Zaś na czele stanie mój dziedzic
który spojrzeniem obejmie całe świat"

Wiersz może się nie rymuje ale opowiada o końcu świata i odrodzeniu. Można w nim znaleźć wiele ukrytych sensów i znaczeń zaś interpretacji jest wiele. Co o tym sądzicie? Jak się wam podoba? Lub jaka jest wasza interpretacja?

Początek Wierszyku można znaleźć w mojej sygnaturze