Ból i cierpienie mnie zalewa
Przez łzy uśmiecham się do innych
Nie wiedzą co w duszy mi gra
Ukrywam emocje jak powietrze swoją wodę
Maskę pozorów zakładam, tylu przykład ze mnie bierze
Podnosi mnie świadomość że muszę podnieść ich
Ja, pani swoich pozorów
Znają mnie nieliczni
Moja słabość jest jedyna
Lecz potężna
Uśmiech kradnę innym
I tkam z niego swoją maskę
Jak ziemia siłą wody
Woda siłą ziemi
Tak wy jesteście moją siłą
Ja waszą
Odwagą nie jest stać twardo
Tylko tchórze nie upadają
Boją się że nie wstaną
Odważni więc upadają ale wstają
A ja z wielką tramą i strachem czekam na wasze komentarze xD

Piękny :D
Nawet do mnie pasuję ;)

Piękny Olimpio, piękny.

Widzę że nikt nie dostrzegł wartości wiersza...
Ja do niego nie użyłam umiejętności, tylko serca.