Zapada noc duchy wychodzą.
A z nimi ja na świat się pcham.
Z orężem w reku, do walki szykuje,
W gotowości czekam, miłości pilnuje.
Idą cienie zła zniszczyć miłość mą,
Lecz napotkają opór i w gotowości są.
Wiedzą ze łatwo nie będzie,
Choć w ilości ich siła ja sam pozostaję.
Bez lęku z miłością i wiarą do boju staje.
Błysk stali w świetle księżyca.
Zaczęła się bitwa ich dwudziestu i liczba przybywa,
Ja sam jeden bez szans walczę lecz sił mi brak.
Otoczyli bez szans na ucieczkę,
Podam na ziemie wznoszę w górę ręce.
Wołam Panie wesprzyj mnie ,
Przypływ energii to za mało.
By moje ciało wytrzymało,
Z ranami na ciele.
Zlany krwią walczę do końca.
Upadam bez sił na dalszą walkę,
Czekam na cios śmierci.
By ostatnie tchnienie oddać,
Za miłość mą.
Lecz coś się stało, ciało się rozgrzało rany znikają.
Światło otacza.
Zamiast rak łapy mam z twarzy kły wystają ,
Sierść pokrywa moje ciało.
Wśród cieni strach i zamęt powstał,
Bo niewiedzą co się stało.
Zrywam się .
Stalowe pazury tną jak miecz ,
Kły miażdżą ciało, leje się krew,
Nadludzka siła wyrzuca w górę.
Walka zanika, zwycięzca choć już w nieludzkim ciele,
z miłością w sercu.
Wilk bohaterem

Bardzo mi się podoba, zwłaszcza końcówka, ponieważ moje ulubione zwierzęta to wilki.
Miło się czyta, cóż jeszcze mogę dodać, świetne

Jestem pod wrazeniem ..... Wilk1610 po przeczytaniu tego wiersza jawisz mi sie jako bardzo silna osobowosc, duchowo rozwinieta i uzdolniona poetycko. Zawsze uwazalam ze wrazliwosc nie wyklucza wewnetrznej sily. Duzo ekspresji w tym wierszu... super :) Milosc to bardzo wdzieczny poetycko i literacko temat, co prawda bywa tak w zyciu ze trzeba zawalczyc o cos o kogos albo w obronie milosci. "Wilk bohaterem" pieknie :) serdecznie pozdrawiam Wilka1610 :)